Brief aan Angela #1: Zelf Sabotage

Welkom!

Angela van Beweeg met ME kwam op het idee om eens per maand een brief aan elkaar te schrijven over ons traject richting een gezondere levensstijl. Dit is de eerste brief.

Hoi Angela,

Via een site over afvallen hebben wij elkaar leren kennen. Daar schreef jij behalve in je eigen dagboek ook een column. Die manier waarop schrijft vind ik zelf erg fijn. Door die site over afvallen zijn wij elkaar blijven volgen tot op de dag van vandaag! Ik vind het heel erg leuk dat jij met het idee kwam een brief aan elkaar te schrijven. Hopelijk kunnen wij elkaar op deze manier ook ondersteunen.

Wat ik zelf heel erg lastig blijf vinden is gezond eten. Koken is niet mijn hobby, maar ik kan het wel. De ochtend tot en met de lunch gaat goed. Al zou het hier en daar wat gezonder kunnen. Denk bijvoorbeeld aan een boterham met kaas waar ik nog wat rauwkost op kan doen. Na de lunch gaat het “mis”. Ik neem vaak geen tussendoortje, alleen als ik na werk gelijk ga sporten en ’s avonds maak ik vervolgens geen gezonde maaltijd. Iets in mij (de zelfsaboteur) is liever lui dan moe. Althans dat vermoed ik.

 

Na mijn lunch zit ik vol en hou ik het heel de middag vol. Een tussendoortje krijg ik amper weg. Het is dat ik weet dat ik iets voor het sporten moet nemen, anders gaat het tijdens het sporten niet goed. Vervolgens gaat het ’s avonds mis. Als ik thuis kom heb ik geen zin om te koken en eet ik het liefst alles wat los en vast zit. Het moet makkelijk en snel zijn. Dat kan soep zijn, 2 boterhammen, zak chips/koek, patat, pizza enzovoorts. Soep of 2 boterhammen zijn op zich niet zo heel erg slecht als ik naar de overige opties kijk, maar het is nog niet goed. Ik haal groenten, aardappelen, vlees, rijst et cetera in huis om een gezonde maaltijd te maken. Het grootste deel daarvan belandt in de vuilnisbak. Het is zonde om eten weg te gooien, maar het is ook zonde van het geld.

De zelf saboteur zorgt er voor dat dit gebeurd. Ik weet heel goed dat ik dit zelf doe. Heel de dag kan ik bijvoorbeeld uitkijken naar bloemkool. Eenmaal thuis zie ik de bloemkool liggen en dan heb ik daar geen zin meer in of zo. Ik weet niet zo goed hoe ik dit moet uitleggen. Vervolgens gaat er een knop om en hoor ik een stemmetje zeggen: “Ik haal wel wat of ik maak wel iets anders”. Voor ik het besef eet ik iets wat niet op de planning stond. Het gekke is dat ik het niet besef op het moment dat het gebeurd terwijl ik wel achteraf het grootste deel kan beschrijven hoe het is gegaan. Heb jij zo iets mee gemaakt in jouw afval “strijdt”? indien dit het geval is, hoe ben jij er mee omgegaan? Ik weet eigenlijk wel zeker dat als het eten in de middag en avond beter gaat, mijn gewicht sneller omlaag gaat.

Er zijn ook dagen waarop ik maak wat op de planning staat, maar het niet op eet. Dat stemmetje in mijn hoofd dat vindt dat ik iets anders moet maken of halen is te sterk. Met als gevolg dat ik het eten weg gooi en dan iets ga halen of bestellen. Terwijl ik dit zo opschrijf lijkt het net of ik dagelijks iets van patat, snacks of pizza eet. Dat bleed klopt niet. Ik heb zo’n 3 maanden geleden voor het laatst een keer pizza gegeten. Patat vind ik niet eens lekker en kies ik meestal voor een snack zoals een kaassouffle, frikadel, kroket of hamburger. In de afgelopen maand heb ik één keer een snack gehaald. Als ik iets anders eet dan is het eerder brood of crackers met iets. Het is wel iets waar ik iets mee moet.

Mocht je tips voor mij hebben dan hoor ik het graag!

Groetjes,

Sandra

Doelen november

Welkom!

Eerder heb ik aangeven dat ik met doelen wil gaan werken. Maximaal 2 doelen per maand.

Mijn 2 doelen voor november zijn:
1: Iedere dag 1,5 liter water drinken.
2: Meer rauwkost/groenten eten.

Hoe ga ik dit doen?
1:Water drinken is altijd lastig geweest voor mij. Ik heb een Dopper waar 500ml water in gaat. De 1,5 liter water ga ik verdelen over de ochtend, middag en avond.
Dit komt neer op 3 keer een Dopper leeg drinken. Waarvan één voor 12.00 uur, één voor 17.00 uur en één voor 22.00 uur.

2: Meer rauwkost/groenten eten ga ik doen door o.a. plakjes tomaat op mijn boterham te doen. Tussendoor plakjes komkommer, cherry tomaatjes of paprika te nemen.

Het enige wat ik nog moet bedenken is hoe ik dit op een makkelijke manier bij ga houden. Zo kan ik na een maand beschrijven of ik mijn doelen heb behaald of niet en waarom niet.

Op mijn keukenkastjes heb ik 2 muurstickers geplakt. Zo word ik er elke dag aan herinnerd. Iets visueel maken helpt mij!

Groetjes,
Sandra

Sporten en gezond eten

Welkom!

Sporten:

Vanavond mag ik weer trainen met Mark (Personal trainer). Ik ben benieuwd wat hij nu weer heeft bedacht. De kans is groot dat ik weer spierpijn heb. De laatste keer hadden mijn rugspieren het heel erg zwaar. Net als mijn bovenarmen en schouders. De dag na de training dacht ik nog dat het mee zou vallen. Ik voelde wel wat, maar het was goed te doen. Toen kwam de tweede dag en sloeg de spierpijn helemaal toe. Op de tweede dag ging ik ’s avonds sporten. Het meeste was te doen, tot ik een oefening voor mijn rug deed. Ik kon haast geen kracht zetten. De gewichten verlaagd, zodat ik wel mijn schema af kon maken en de bewegingen had gedaan. Met de hoop dat het mijn spieren wat losser zou maken. Tja, toen kwam de derde dag en alles was nog stijver. Wat ik hoopte ging niet door.

Het gekke is dat ik wel wat moet voelen na een training. Geen spierpijn na een training klopt niet. Vooral niet na een training met Mark. Dat heb ik één keer gehad. Ik heb zelf geprobeerd iets van spierpijn op te zoeken door alles te rekken en te strekken. Niets, noppes, nada! Het voelt net of ik niet gesport hebt. Ik weet dat die gedachte nergens opslaat, maar toch denk ik dat. Ik was blij dat ik spierpijn had na de laatste training. Het hoeft echt niet elke keer zo goed aanwezig te zijn. Ik moet wel iets voelen. Als ik dan naar Bodybuilders kijk dan denk ik alleen maar: “Wat heeft hij/zij een spierpijn gehad”. Die mensen trainen veel en zwaar om de spieren “op te pompen” en dat betekend in mijn ogen heel veel spierpijn. Dat is het andere uiterste. Sporten blijf ik leuk vinden. Voeger was dat wel anders. Vooral gym haat ik, nog steeds als ik er aan terug denk. Nu zijn er nog steeds momenten dat ik mijzelf naar de sportschool moet slepen. Lekker op de bank ploffen na een werkdag is ook heerlijk!

Gezond eten:

Gezond eten blijft een ding. De focus ligt nu op 5 tot 6 eetmomenten per dag. De ochtend gaat goed (ontbijt, tussendoor en lunch), daarna wisselt het nog al. In de middag heb ik niet altijd trek en dan neem ik niets. Alleen als ik ga sporten eet ik bewust een tussendoortje. Op de andere dagen schiet dat er vaak bij in. Lunchen is meestal rond 12.00 uur en avondeten doe ik gemiddeld rond 18.30 uur. Het gat is te groot en daardoor gaat het mis. Op een gegeven moment heeft mijn lichaam behoefte aan voedsel. Als ik dan nog niet bezig ben met mijn avondeten dan is er een stemmetje die heel veel zin heeft in van alles en nog wat. Een gezonde maaltijd valt daar niet onder. Dit wil niet zeggen dat het altijd heel slecht is. Soms kies ik bijvoorbeeld voor een boterham met 30+ kaas. Als ik daar plakjes tomaat en/of komkommer op doe dan zou het iets gezonder zijn. Dat doe ik dan weer niet, waardoor ik te weinig groenten binnen krijg. De vicieuze cirkel is weer rond.

Terwijl ik dit zo schrijf vraag ik mijzelf af waarom ik het mijzelf zo moeilijk maak. Ik weet wat gezond eten is en ik kan koken (al is het niet mijn hobby). Toch doe ik het vaker niet dan wel. Als je bij mij in de keuken op het aanrecht kijkt dan zie een schaal staan met tomaten, uien, paprika’s, komkommers, courgette en in een ander schaal ligt fruit. Soms lijkt het meer op versiering van mijn keuken, zoals je een bosbloemen op tafel zet. Het weggooien is zonde dus maak ik van de tomaten, uien en paprika’s een pastasaus. Vaak heb ik dan 2 liter aan saus en dat is te veel voor mij alleen. Gelukkig vindt mijn moeder het ook lekker, zodat ik de helft aan haar geef. Elke dag pastasaus eten zie ik niet zitten.

Elke dag een gezonde avondmaaltijd is haalbaar. Toch doe ik het vaker niet dan wel. Ik heb ook geprobeerd om een warme maaltijd als lunch te nemen. Een soepje gaat wel. Een warme maaltijd valt te zwaar op mijn maag. Ik zoek verder naar wat praktisch en haalbaar is voor mij. Dit gaat met kleine stapjes.

Groetjes,

Sandra

Waarom?

Welkom!

Een tijd lang twijfel ik of ik deze blog zou plaatsen. Vervolgens heb ik een deal met mijzelf gesloten. Als zo iets weer voor zou komen dan plaats ik hem. Dat is nu het geval. Het gebeurde weer op zondag.

Waarom? Dit is iets wat ik mijzelf al een paar uur afvraag. Waarom heb ik te veel en verkeerd gegeten? Waar gaat het mis? Waarom laat ik dit gebeuren? In dit geval gaat het om 4 witte zachte bolletjes, op elk bolletje een frikadel en natuurlijk een klodder mayonaise. Met als gevolg dat ik nu nog steeds misselijk ben. Ik ga zo precies mogelijk beschrijven hoe dit is gebeurd.

Vanmorgen lekker uit kunnen slapen en ik heb zondag altijd een rustig dagje. De was doen, stofzuigen, dweilen, gewoon een beetje rommelen in huis. Op het moment dat ik ’s middags na de lunch tv kijk komt er ineens een stemmetje dat zegt: “hm, ik heb trek in: chips, chocolade, koek, pizza, patat, snacks, het maakt niet uit wat als het maar lekker is”. Dat zakt even weg en dan komt het stemmetje weer en die heeft besloten dat het een zacht wit bolletje met een frikadel en mayonaise moet worden. Ik heb een stemmetje dat echt nadenkt over wat hij wil. Ik heb niets in huis en ik moet het halen. Nadeel is dat tegenwoordig alle supermarkten elke dag open zijn en het dus makkelijk is om iets te halen. Op de naar de supermarkt.

Terwijl ik naar de auto loop (supermarkt zit op loopafstand, maar dat duurt te lang) om naar de supermarkt te rijden komt er een ander stemmetje op zetten: “San, doe het niet! Rij niet naar de supermarkt en ga gewoon terug naar binnen”. Voor ik het besef sta ik geparkeerd bij de supermarkt en naar binnen liep. Iets in mij is sterker dan het goede stemmetje. Eenmaal binnen komt weer het goede stemmetje: San, doe het nou niet, ga gewoon naar huis!”. Tja, daar stond ik bij de kassa met een zak met willetje bolletjes, een pot mayonaise en een pak met 5 frikadellen. Terwijl ik een pan met olie warm maak (ik heb geen frituurpan, maar voor alles is een oplossing te bedenken) en 4 frikadellen bak, komt weer het goede stemmetje dat ondertussen naar mij begint te schreeuwen: “San, gooi het gewoon weg. Niet opeten!”. De 5e frikadel heb ik weg gegooid, want die paste niet in de pan. De andere 4 heb ik gebakken en de broodjes met mayonaise liggen klaar. Dus hop met mijn bord naar de woonkamer. De eerste 2 broodjes kreeg ik met gemak weg. Bij de 3e begon mijn maag al te draaien en van het 4e broodje moest ik toch een hap nemen. Die heb ik uiteindelijk weg gegooid. Ondertussen ben ik al een uurtje of 2 misselijk en voel ik me beroerd. Het gekke is dat ik niet eens weet of ik mij nu schuldig voel. Ik vind het vooral zonde, want wat ik ben ik mee opgeschoten? Helemaal niets! Ik ben eerder een stap terug dan een stap vooruit.

Het goede stemmetje negeer ik, terwijl die luid en duidelijk aanwezig was en het slechte stemmetje volg ik als een mak lammetje. Als ik terug kijk dan begrijp ik niet dat ik niet naar het goede stemmetje heb geluisterd. Iets in mij weet dat het niet goed is en toch moet het. Het is op dit moment nog te sterk.

Groetjes,
Sandra

Dietiste

Welkom!

Afgelopen woensdag had ik een afspraak bij de diëtiste (Judith). Ik kwam al eerder bij haar voor hulp/advies. Door een heel drukke periode waarbij het zowel lichamelijk als geestelijk niet mee zat, heb ik alles stil moeten leggen. Zij stuurde mij een lief mailtje naar aanleiding van een blog en zo ben ik weer met haar in contact gekomen.

Tussendoor ben ik ook nog bij een andere diëtiste geweest. Haar praktijk zat op loop afstand, maar daar klikte het niet mee. Het is heel belangrijk dat het klikt met een diëtiste of gewichtsconsulent. Er worden ook persoonlijke dingen besproken en als je je niet prettig voelt bij iemand dan werkt dat niet. Met Judith klikt het gelukkig wel. Wat ik vooral fijn vind is dat alles bespreekbaar is zonder oordeel en zij helpt je bij het zoeken naar mogelijkheden die bij jou passen. Jij moet er mee kunnen “werken” en het de rest van je leven volhouden. Daarom heb ik de hulp nodig van een diëtiste. Iemand om mee te sparren en voor de stok achter de deur. Ondanks dat ik hulp/coaching krijg van Judith moet ik het toch zelf doen. Dat is altijd makkelijker gezegd dan gedaan.

Judith heeft een voedingsschema voor een week gemaakt, om mij weer op weg te helpen. Het enige waar ik zo mij
n twijfels over heb is de linzensoep. Ik ga het proberen en wie weet vind ik het zo lekker dat ik het vaker wil eten. Terwijl ik dit schrijf zegt er een stemmetje in mijn hoofd: “Yeah right. Linzensoep en lekker, geloof je dat echt?”. Als het echt niet te eten is dan zorg ik er voor dat ik zelfgemaakte tomatensoep achter de hand heb. De soep staat dit weekend niet op het menu, maar ik heb wel alles gehaald om het te maken. Dus ik kom er niet onderuit! Over zo’n anderhalve week heb ik mijn vervolg afspraak met Judith en ik ben benieuwd hoe ik er dan voor sta.

Groetjes,

Sandra